Local view for "https://pressingmatter.nl/Bronbeek/Objects/25894"
Predicate | Value (sorted: default) |
---|---|
rdfs:label |
"kampkleding"^^xsd:string2
|
rdf:type | |
ns2:ClassificationID | |
pm-bb-vocab:Notes | |
ns1:P108i_was_produced_by | |
ns1:P1_is_identified_by | |
ns1:P45_consists_of | |
ns1:P51_has_former_or_current_owner | |
ns1:P67i_is_referred_to_by | |
pm-bb-vocab:Provenance |
"Brief: Cartama, 17 november 1996
van: W. Sinninghe Damsté,
Aan: Lohnstein.
Geboren in Huizum, op 16 juli 1902. Hij bezocht het gymnasium in Leeuwarden, studeerde rechten in Groningen. Hij werd afgekeurd voor militaire dienst wegens een klein mankement aan zijn gezichtsvermogen. Omdat hij naar Indië wilde, ging hij echter toch vrijwillig in dienst en wel bij de genie, in Utrecht. In 1927 vertrok hij naar Soerabaja, waar hij vervolgens tot eind 1941 advocaat was. Nadat Nederland in mei 1940 had gecapituleerd werd er ook in Indië gemobiliseerd. Mijn vader werd, ouder zijnde dan 32, als dienstplichtig sergeant ingelijfd bij de zg. landstorm. Na Pearl Harbour werd het natuurlijk menens, ok al kwam er niet veel van echte strijd...... Na de val van Indië werd hij in maart 1942 als krijgsgevangene opgesloten op het Jaarmarktterrein in Soerabaja. Vandaar werd hij in april 1943 getransporteerd naar het eiland Haroekoe, oost van Ambon. In dat kamp, door de Jong geclasseerd als een van de ergste krijgsgevangenkampen in de archipel, zou hij blijven tot december 1943. Er volgde wederom een zeetransport, nu terug naar Java, naar Batavia, waar hij verbleef in de kazerne van het voormalige tiende Bataljon, bij wat toen nog heette het Waterlooplein. In mei 1944 opnieuw op reis: naar Sumatra, en wel naar Pakan Baroe, waar een spoorlijn moest worden aangelegd. Daar heeft mijn vader tot de bevrijding vertoefd. Hij heeft al die jaren van gevangenschap vooral gewerkt als ziekenverpleger. Dankzij zijn heel sterke gestel en vooral ook grote geestkracht heeft hij het drama overleefd. in november 1945 kon hij eindelijk terug naar het gezin, dat toen al uit het kamp was en bivakkeerde in een huis in Batavia, aan de Boxlaan, nu Jalan Borobudur. Op 27 november 1945 leverde een militaire truck hem daar bij ons af. hij was "gekleed" in het jasje dat ik u gaf. Blijkbaar was er drie maanden na de bevrijding nog steeds niets beters beschikbaar.... Van een terugkeer naar Soerabaja was geen sprake. Mijn vader was enige maanden secretaris van het Tjikiniziekenhuis in Batavia, maar werd toen aangezocht om op te treden als substituut aanklager van Nederland bij het tribunaal voor de "major war criminals" in Tokio. Daarheen vertrok hij in mei 1946, weer als militair, maar nu met de rang van Kolonel. In 1947 keerde hij terug naar Nederlands Indië, waar hij voorzitter werd van het Algemeen Landbouwsyndicaat, een functie die hij in 1948 verruilde voor die van voorzitter van de Indische Ondernemersbond, later de Ondernemersbond voor Indonesië. In 1955 verliet mijn vader het land waar hij het grootste deel van zijn werkzaam leven had doorgebracht. In Nederland werd hij eerst plaatsvervangend hoofd , in 1961 hoofd van de Binnenlandse Veiligheids Dienst. In 1967 werd hij gepensioneerd.
Mijn ouders bleven aanvankelijk in Den Haag wonen, maar verhuisden in 1978 naar Zuid Spanje. Daar, in San Pedro de Alcantara, is mijn vader op 14 mei 1995 overleden, bijna 93 jaar oud.
Tegen het einde van zijn leven heeft mijn vader zijn herinneringen aan de orologsjaren te boek gesteld. Dat boek, aanvankelijk alleen verspreid onder familie en vrienden en bekenden, zal begin volgend jaar door de uitgeverij de Bataafsche Leeuw worden uitgegeven.
Ik hoop dat U aan het vorengaande iets heeft, als "documentatie" bij het jasje, dat wel mag worden beschouwd als een stille getuige van een nu bijna onvoorstelbare situatie."
W. Sinninghe Damsté, Finca el Zarzalon 29570 Cartama (Malaga)."^^xsd:string2
|
Named graphs describing this resource:
The resource appears as object in 2 triples
Context graph
The server does not have the graphviz program
dot
installed in PATH. See http://www.graphviz.org/ for details.